با سلام
متاسفانه روزی نیست که من ظهر بیام و ببینم آشپزخونه تمیزه، غالبا سفره وسط آشپزخونه و کلی نون خورد زمین ریخته شده که راه میری انگار رو زمین مین کاری شده .و همیشه اینطوره ها نه این مدت بارداریشون.
وقتی بهشون تذکر میدم(خیلی محترمانه و با روی خوش) ناراحتم میشه و میگه وظیفه من نیست خودت تمیز کن.
کافیه من یه چیز بخورم و با ظرف و اشغال رو ظرف شویی بزارم کلی نارحت میشند و می گند باید زود تمییز کنی و بشوری اما خودش ظرف های صبح رو تا شب هم نمی شوره و نمیشه بهشون کمتر از گل هم گفت.
امروز داشتم چیزی میخوردم که به من گفت ظرفش رو زود بشوریا گفتم ظرف های صبح و دیشب هنوز مونده چرا به من میرسه باید بشورم ولی خودت عین خیالت نمیاد که بازم گفتن به شما مربوط نیست هر موقعه بخوام می شورم که منم گفتم باشه منم پس مثل خودت عمل میکنم.
دوست ندارم بحث کنم چون متاسفانه اهل منطق نیست فقط خواستم بدونه حواسم هست و کمی به خودش بیاد و همانطور که به من ایراد میگیره کمی هم به کارای خودش فکر کنه.
متاسفانه این اخلاق تو بعضی خانم ها هست که وقتی منطقی باهشون صحبت میکنی بجای پذیرش واکنش بد نشون میدند. بابا نظافت خونه باعث دلگرمی مرد به زندگی میشه و خوبه که زن اهمیت بده.نه اینکه فقط مهمون آمد به فکر تمییزی باشه اونم با عجله و عصبانیت.
یه چیزی هم که جدیدا زن ها یاد گرفتن اینه که میگن ظرف شستن،غذا درست کردن،نظافت خونه و...وظیفه شرعی زن نیست و حتی میتونه پولم بگیره پس طلبکار هم میشند.
اما مرد بیچاره باید صبح بره کار و عصر بیاد و بعد ظرف بشوره و خونه تمییز بکنه و با بچه بازی بکنه و به همسر جان محبت بکنه ، به کارای خودشم برسه ،خوش اخلاق باشه و ...
بعد میگن چرا آمار طلاق داره نجومی بالا میره؟
چرا طلاق عاطفی در 70 درصد زن و شوهر ها وجود داره؟