سلام و ادب
امیدوارم حال همگیتون خوب باشه.
یکی از سوالاتی که همیشه تو ذهن من هست و براش پاسخی پیدا نکردم اینه که چرا متاسفانه یه امر خیلی مهمی در زندگی بدون هیچ آموزشی حتی ده دقیقه به افراد سپرده میشه و آنها مسئولیتش رو به عهده می گیرند.
مثلا شما برای ماشین سواری آموزش می بینید و امتحان می دید بعد اجازه سوار شدن میدند. یا مثلا کارهای اداری و ... که مصاحبه و آزمون و ... داره.
ولی یک آقا یا خانم که میخواد زندگی تشکیل بده چه آموزشی دیده؟ چه مهارتی در همسرداری میدونه؟طرف 60 سال داره هنوز با روحیات ذاتی زن ها کمترین آشنایی نداره.
یا یک عمر با یک پدر و مادر بد اخلاق و شکم پرست که فقط فکر مال دنیا بودند یا دنبال عیش و نوش بودند بزرگ شده و این شخص حالا میخواد وارد یه زندگی بشه، حالا به نظرتون چه عملکردی در همسرداری و تربیت فرزند خواهد داشت؟
بله شاید تنها مهارت در زندگی همون حرف های خاله زنگی زنان و دختران به هم باشه که به شوهرت رو نده، تا میتونی خرج کن، بچه ات رو فلان کن بهمان کن .... این حرف های بی پایه شده اساس زندگی خیلی از ماها.
من شخصا بهترین سی دی های همسر داری و تربیت فرزند و... که توسط متخصصین مطرح شده رو خریدم و بارها به سرکار همسر گفتم اینها رو گوش بده و بدونه به من و بچه باید چطور بر خورد کنه. مثلا بچه وقتی در شکم مادر هست تا 7 سالگی ماه به ماه و سال به سال روش رفتاری خاصی داره و ما چی میدونیم خصوصیات رفتاری در هر سن بچه چیه؟
اما متاسفانه چون تو یه خانواده ای که مادرشون از بچگی عصبی بوده و تحقیر و دعوا میکرده بزرگ شده نمیتونه یه زندگی سالمی رو تشکیل بده و همه هم غمش عوض کردن فرش و تلوزیون و طلا و ... شده و از اصل غافله.
کاش انقدر که خانم ها به فکر بازار رفتن و خرید لباس و وسایل خونه و طلا بودند به فکر یک زندگی سالم هم بودند.من با بازار و خرید و شیک بودن مخالف نیستم بلکه از این ناراحتم که خانم ها اصل کاری رو رها کردند و به ظاهر پرداختند.
در پناه خدا
