خوشا به حالت ای امام که اینگونه عاشق بودی.کاش ما هم عاشق میشدیم.
نامه امام به همسرش در غربت:
صدقت شوم؛ الهی قربانت
بروم،
در این مدت که مبتلای به جدایی از آن نور چشم عزیز و قوت قلبم گردیدم
متذکر شما هستم و صورت زیبایت در آینه قلبم منقوش است.
عزیزم، امیدوارم
خداوند شما را به سلامت و خوشی در پناه خودش حفظ کند. [حال] من با هر شدتی
باشد می‌گذرد ولی به حمدالله تاکنون هرچه پیش آمد خوش بوده و الان در شهر
زیبای بیروت هستم.
حقیقتا جای شما خالی است. فقط برای تماشای شهر و دریا
خیلی منظره خوش دارد. صد حیف که محبوب عزیزم همراهم نیست که این منظره عالی
به دل بچسبد...
ایام عمر و عزت مستدام.
تصدقت. قربانت؛ روح‌الله.
