امروز جیبم به معنی واقعی خالی شد!

با سلام

یکی از اشکالاتی که سرکار همسر به بنده و خانواده ام میگیرند اینه که در ازدواجمان براش کم کاری کردیم خصوصا تو خرید لباس و...

بزارید مختصر بگم شرایط خانواده همسر چطور بود و ما تو ازدواج چکار کردیم و خدا ناظر است و هیچ خلافی نمی گویم و دلیلی هم ندارد که بخوام واقعیت را نگم یا خلافش رو بگم.

پدر سرکار همسر ما بدلیل بیماری که دارند خانه نشین و کار نمی کنند و خرجشان رو برادرش میده لذا وضع مالی خوبی نداشتند و ندارند و بنده هم چون چشمم به این چیزا نبود و مال دنیا برام مهم نبود اهمیتی ندادم.

اینها برای دخترشون ازدواج نگرفتند و فقط به 30 یا 40 تا اقوام نزدیک یک شام ساده دادند و حتی یک عکس ساده ولو با مبایل هم نگرفته بودند و این شد ازدواجی که خانواده سرکار همسر برای دخترشان گرفتند.

بعد رفتیم مشهد و برگشتیم و مادر جانم که فدایش شوم گفت سرکار همسر هم مثل دخترم هست و باید براش ازدواج آبرومندانه بگیرم(البته هیچ حرفی ولو به کنایه از ساده گرفتن عروسی از طرف خانواده سرکار همسر نگفتن)و ما تالار گرفتیم و مراسم نسبتا خوبی شد.

مادرم خیلی خوبی ها کرد و واقعا با کوتاهی های خانواده همسرم اما ما سنگ تمام گذاشتیم ولی متاسفانه همش میگه شما کاری برای من نکردید.(همیشه از بدی مادرم میگه در حالی که مادرم همیشه احترامش میکنه و تا حالا یک کلمه بد هم در مورد سرکار همسر نزدند و همیشه احترامش کردند)

من میگم خوب شما چکار کردید؟ میدونید چه جواب منطقی میدند؟

میگن تو از ما توقع دارید؟ از برادرم که خرجی چند نفر میده؟ میگم من که از اول چشمم به این مسائل نبوده و نیست اما شما که هیچ کاری نکردید نباید هم این همه توقع داشته باشی.

در ثانی ما واقعا در حد توان همه کار کردیم و خیلی بیشتر از افراد دیگه هزینه کردیم .اما متاسفانه هیچی نمیفهمند و حرف خودشون رو میزنند.

مثلا وقتی ما بچه دار شدیم سیسمونی یه کمد ساده تنها با ارزانترین قیمت خریده بودند به همراه چند تا لباس و اسباب بازی که جالبه بدونید خود سرکار همسر از دست مادرشون شاکی بودند.

حالا امروز از 4 تا نزدیک 9 شب ما رفته بودیم بازار و چون مادرشون اینجا هستند باید همه خرید ها رو بکنند.

حدود یک ملیون دویست خرید کردیم و از وسائل تزئین خانه مثل رو عسلی و میز غذا خوری تا سرویس کمد و تخت بچه سفارش دادند.

یعنی چیزی که مادرشون باید میخریدند رو بنده هزینه کردم و خریدم.البته من یک کلمه هم به سرکار همسر نگفتم و به روش نیوردم که بابا این وسایل(سرویس اطاق بچه فقط) رو باید مادرتون قبلا میخریدند نه من.البته انتظاری هم ندارم چون در توانشون نیست.

اما چرا ایشان بعد از 8 سال به دو تا لباس چند هزاری گیر میدند که مثلا چرا نخریدیم یا کم خریدیم؟

چرا با توجه به موقعیت مادی خودشان فقط از خانواده ما توقع داره؟و به خودشون میرسه میگه ما نداریم و...شما اگه بدونید چقدر گریه میکردند و تا دو شب ناله میکردند که چرا برای من هیچی نخردیدید و ساده گرفتید؟

وقتی یاد این بی منطقی ها و بی انصافی هاش میفتم و اینکه کمترین درک شعوری رو ندارند که حقایق رو ببیند ازشون متنفر میشم.

خلاصه امروز هر چی داشتیم تو جیبمون خالی شد.